آن رخ از مه خجسته فال تراست
لب ز کوثر بی زلال تر است

زان سر زلف چون پر طاوس
مرغ جانم شکسته بال نر است

ازو کی رسد به دانه خال
که ز موری ضعیف حال تر است

سر سودائیان به خاک رهش
از سر زلف پایمال تر است

صبر در دل مرا و رحم او را
هر دو از یکدیگر محال تر است

نقش چین گرچه دلکش است کمال
نقش کلک تر پر خیال تر است