هوش مصنوعی: این متن به موضوع عشق، رندی، و بی‌اعتنایی به ظواهر دنیوی می‌پردازد. شاعر از عشق به معشوق، بی‌قیدی به بهشت و دوزخ، و برتری عشق بر زهد و ریاکاری سخن می‌گوید. همچنین، تأکید دارد که تنها معشوق حقیقی ارزش توجه دارد و دیگران همه خطا هستند.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اشارات به رندی و مستی ممکن است برای سنین پایین مناسب نباشد.

شمارهٔ ۲۴۱

ما درین دیر تادیم هم از روز الست
رند و دیوانه و تلاش و خراباتی و مست

محنت ما همه دولت غم ما جمله نشاط
هستی ما همه نی نیستی ما همه هست

یک نفس در همه عالم ننشینیم در پای
تا نیاریم سر زلف دلارام بدست

آبروئی نشد از زهد ربانی ما را
ساقی عشق چو پیمانه ناموس شکست

نیست ما را سر طوبی و تمنای بهشت
شیوه مردم با اهل بود همت پست

زاهدان جای نشت ارچه به جنت دارند
عاشقان را نبود در دو جهان جای نشست

عشق را در حرم کعبه و بتخانه یکی است
رند میخانه نشین زاهد سجاده پرست

هر چه در چشم بجز صورت معشوق خطاست
هر چه در دست بجز دامن مقصود بدست

گر چه زد صورت خوبان ره عقل تو کمال
نیک بود آن همه صورت چو به معنی پیوسته
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۴۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۴۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.