هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی بیانگر عشق و ارادت بی‌حد شاعر به معشوق است. شاعر معشوق را مانند خورشید عالم‌تاب توصیف می‌کند و درد عشق را بهانه‌ای برای عبادت می‌داند. همچنین، او از ترک عادات دنیوی و رسیدن به کمال معنوی سخن می‌گوید.
رده سنی: 16+ محتوا دارای مضامین عرفانی و عاشقانه پیچیده است که درک آن برای مخاطبان زیر 16 سال ممکن است دشوار باشد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند 'ترک عادت' و 'کمال معنوی' نیاز به درک بالاتری از زندگی و تجربیات انسانی دارد.

شمارهٔ ۲۶۶

میل دلم بروی تو هر دم زیادت است
وین حد دوستی و کمال ارادت است

هر بامداد روی نو د بدن به فال نیک
ما را دلیل خبر و نشان سعادت است

تو آفتاب عالم هستی و جان ما
دایم ژنیش روی تو در استعادت است

خوش خاطرم ز درد تو از بهر مصلحت
گر ناله میکنم غرض من عبادت است

گر عادت است رسم نخلف میان خلق
ما عارفیم و عادت ما ترک عادت است

صدق کمال ساده درون و کمال صدق
از هر چه در کمال تو آید زیادت است
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۶۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۶۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.