۲۷۷ بار خوانده شده

شمارهٔ ۳۷۲

بشیوه پسته و بادام تو یکی ز شکر
دگر ز نرگس بسیار خواب میپرید

دگر بر آب معلق نسنجمه آن غبغب
چو روشن است که روغن ز آب میچربد

بمیر تشنه که پروانه از تعطش شمع
چو سوخت بر مگسان شراب میچربد

دلم به آتش سوزان غمت موازنه کرد
به سوز و گریه ز آتش کباب میچربد

به فلک چو بمیزان رسید دید کمال
که از به آن رخ چون آفتاب میچربد
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۷۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۷۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.