هوش مصنوعی: این متن یک شعر عرفانی و مدحی است که به ستایش معشوقی با صفات الهی و ملکوتی می‌پردازد. در آن از تشبیهات و استعارات زیبایی مانند مقایسه رخسار معشوق با صبح یقین، ماه، و گل‌های بهشتی استفاده شده است. همچنین، به نقش معشوق در عالم هستی و تأثیر او بر جهان‌های مادی و معنوی اشاره می‌شود.
رده سنی: 18+ این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و زبانی پیچیده است که درک آن به دانش ادبی و تجربه‌ی زندگی بیشتری نیاز دارد. همچنین، برخی از استعارات و تشبیهات ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

شمارهٔ ۳

ای مه رخسار تو مطلع صبح یقین
غاشیه کبریات شهپر روح الامین

آینه دار رخت عارض ماه تمام
تکیه گه منبرت پایه چرخ برین

سایه قد تو دید در چمن دلبری
کز سر خجلت بماند سرو سهی بر زمین

از گل رخسار تست لاله سیراب را
قطره آبی که هست بر جگر آتشین

خط جبین تو بود آنکه شدست آشکار
بر ورق کاینات نقش رسول الامین

آدم خاکی که بود پیش رو انبیا
داغ قبول تو داشت بر سر لوح جبین

شحنه حکم تو را تیر قضا در کمان
بازوی امر تو را تیغ ظفر در کمین

زیر رکاب تواند شاهسواران ملک
غاشیه داران تو کارگزاران دین

خاتم اقبال تست آنکه به مهر قبول
خشک و تر کاینات داشت بزیر نگین

بی تو کجا پی برد در حرم کبریا
صوفی پرهیزگار زاهد خلوت نشین

خاک کف پای تست دامن آخر زمان
دست تو زان برفشاند بر دو جهان آستین

مدعیان نشنوند نعت کمال ترا
لایق هر گوش نیست دانه دُر ثمین

سبحه کروبیان ورد ثنای تو باد
تا که صبح نشور بر تو کنند آفرین
وزن: مفتعلن فاعلن مفتعلن فاعلن (منسرح مطوی مکشوف)
قالب: قصیده
تعداد ابیات: ۱۳
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.