هوش مصنوعی:
این شعر در مدح و ستایش شخصی بزرگوار سروده شده است. شاعر از تأخیر در نوشتن نامه عذرخواهی می‌کند و بیان می‌کند که سخنانش چنان روان و زیبا بودند که گویی خاک قدمت را می‌بوسید و به سوی تو می‌دوید. همچنین اشاره می‌کند که سخنانش از دروازه شهر تا خلوت خاص تو به سرعت رسیده است.
رده سنی:
15+
این شعر به دلیل استفاده از زبان و مفاهیم ادبی پیچیده و کهن، برای مخاطبان نوجوان و بزرگسال مناسب است. درک عمیق معانی و زیبایی‌های آن نیاز به آشنایی با ادبیات کلاسیک دارد.
شمارهٔ ۴۶
قطعه مدح تو گردید ترک شد مکتوب
عفو فرما ز دعاگو که قلم دیر کشید
ورنه آن گفته چون آب روان بود چنان
که ببوسید خاک قدمت خواست دوید
تو روانی سخن بین که ز دروازه شهر
تا در خلوت خاص تو بسه ماه رسید
عفو فرما ز دعاگو که قلم دیر کشید
ورنه آن گفته چون آب روان بود چنان
که ببوسید خاک قدمت خواست دوید
تو روانی سخن بین که ز دروازه شهر
تا در خلوت خاص تو بسه ماه رسید
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۳
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
