۲۴۲ بار خوانده شده

شمارهٔ ۲۷

هرگز نکشیدم آن سر زلف بخم
چون دال بدست خویش الا بقلم

تا ابروی تو نون و دهانت میم است
چشمم ز خیال هر دو باشد پرنم
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.