هوش مصنوعی: این متن یک شعر عاشقانه و عارفانه است که به موضوعات عشق، فداکاری، رنج و حسرت می‌پردازد. شاعر با بیان احساسات عمیق و دردناک، از جدایی و رنج‌های عشق سخن می‌گوید و به مضامینی مانند تشنگی، مرگ و غم اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عمیق عاطفی و عرفانی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، اشاره به موضوعاتی مانند مرگ و رنج ممکن است برای گروه‌های سنی پایین سنگین باشد.

شمارهٔ ۳۰ - زبان حال سکینه مظلومه با کشته پدر

جان پدر فدای تن پاره پاره‌ات
قربان زخم‌های فزون از ستاره‌ات

با آن همه محبت بسیار از چه شد
یکباره از من ای تن بی‌سر کناره‌ات؟

از باد رفت العطش خویش و سوختن
دیدم ز تشنگی چو لب پرشراره‌ات

لب‌تشنه جان سپردی و در زیر تیغ شمر
سوی فرات بود به حسرت نظاره‌ات

داغ دل و غریبی و بیمار و تشنه‌کام
از چار سوی بسته فلک راه چاره‌ات

گریم ز محنت سر تو یا به پیکرت
گویم کدامیک ز غم بی‌شماره‌ات؟

داغ برادرم پی قتل تو بود بس
بهر چه کشت شمر ستمگر دوباره‌ات

روزم سیاه فاطمه کو آنکه می‌نمود
شب‌های تار جا بسر گاهواره‌ات

(صامت) برو بمیر که هنگام مردن است
در حیرتم ز چیست دگر استخاره‌ات
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۹ - زبان حال حضرت زینب(ع)
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۱ - ورود آل عصمت به زمین کربلا
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.