هوش مصنوعی: این شعر درباره عشق و ارادت به امام حسین (ع) و تأثیر معنوی این عشق در زندگی فرد است. شاعر بیان می‌کند که هر کس مانند غلامحسین در راه تحصیل مقام حسین قدم بزند، به کمال معنوی می‌رسد و از فنا به بقا می‌پیوندد. شعر با اشاره به زیارت کربلا و تأثیر کلام حسین (ع) بر روح انسان، به اخلاص و عاقبت نیکوی عاشقان امام حسین (ع) اشاره دارد.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عرفانی و مذهبی عمیق است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، استفاده از اصطلاحات و اشارات تاریخی و دینی نیاز به سطحی از بلوغ فکری و آگاهی مذهبی دارد.

شمارهٔ ۷ - تاریخ وفات مرحوم حاجی غلامحسین

هر که قدم زد چو غلامحسین
در ره تحصیل مقام حسین

مست ز جان کرد گذر مردوار
از اثر نشئه جام حسین

رفت سوی کرببلا از وطن
بهر زیارت به سلام حسین

گفت چو موسی ارنی تا شنفت
مژده رویت ز کلام حسین

چون زر خالص بدل خویش زد
سکه اخلاص به نام حسین

سوی وطن آمد و بگشود بال
طایر روحشن ز پیام حسین

شد ز فنا ساکن ملک بقا
زنده دائم به دوام حسین

بخت بلندش چو غزل بهشت
عاقبت افکند به دام حسین

خامه (صامت) پی تاریخ گفت
بد به جنان جای غلام حسین
وزن: مفتعلن مفتعلن فاعلن (سریع مطوی مکشوف)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶ - تاریخ وفات مرحوم میرزا صالح مداح
گوهر بعدی:شمارهٔ ۸ - ماده تاریخ
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.