همه عمر از تو به من بوی وفائی نرسید
دل رنجور ز وصلت بشفائی نرسید

این همه خون بناحق که در ایام تو رفت
هیچکس را به تو چون و چرائی نرسید

غم هجران توام جان به لب آورد و هنوز
لب امید ببوسیدن پائی نرسید

بر درت زآن همه فریاد که کردیم و خروش
سگ کوی تو بفریاد گدانی نرسید

هر کسی بافت بخوان کرمت دسترسی
دست کوتاه من الأ به دعای نرسید

غابت لطف همین است و کرم کز تو مرا
ساعتی نیست که تشریف بلائی نرسید

سالها در راه مقصود بسر رفت کمال
سالها بین که بر رفت و بجائی نرسید

«کمال خجندی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir