بر سر کوی تو گر بودی مرا راه گذر
گاه میرفتم به دیده، گاه میرفتم به سر

مرغ اگر از ناله‌ی شبهای من می‌کرد خواب
تا روم پیش تو می‌دزدیدم از وی بال و پر

در کتاب طالع ما دیده بود اخترشناس
از سر زلفت بسی تشویش در دور قمر

گر بری از ما رقیبا تحفه‌ای پیش حبیب
محبتی داریم خوش برخیز و زحمت را ببر

حال دل از باد پرسیدم ندارد آگهی
کز نسیم زلف تو من مستم و او بی‌خبر

همچنان از شوق آن لب خون بگریم پیش جام
گر صراحی سازد از خاک وجودم کوزه‌گر

گر به یاد روی او نوشی می روشن کمال
چون قدح گیری به کف افکن نظر بر ماه و خور

«کمال خجندی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir