چاره کس نکند غمزه خونخواره تو
خون نگرید چه کند عاشق بیچاره تو

کرد با خاک سر و جان عزیزان هموار
داغ پیوسته و درد غم همواره تو

هر کسی راز دل ریشه بود ناله و آه
ناله ماه ز دل سختتر از خاره تو

انه منم از وطن افتاده غریب نو و بس
ای مقیمان و غریبان همه آواره تو

روز حشر از دل عاشق به جز این نیست سؤال
که چه آمد به نو از بار ستمکاره تو

گر کنی پرده ز رخ دور مرانه چشم مرا
بود لایق و شایسته نظاره تو

چند پوشیده بر آئی چو شنودندة کمال
فی جینی از خرقه صد پارۂ تو

«کمال خجندی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir