هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی، با استفاده از تصاویر زیبا و استعاره‌های غنی، به توصیف عشق و شیفتگی به معشوق می‌پردازد. شاعر از صبا (باد) به عنوان پیام‌رسان عشق خود استفاده می‌کند و از زیبایی‌های معشوق سخن می‌گوید. همچنین، در ابیاتی به موضوعات عرفانی مانند حیات معنوی و تحسین خداوند اشاره شده است.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عمیق عاشقانه و عرفانی است که درک آن به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کلاسیک نیاز دارد. همچنین، برخی از استعاره‌ها ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد.

شمارهٔ ۹۷۴

ای صبا برخاک کوی یار ما خوش میروی
شبه سراندازان برآن زلف دوتا خوش میروی

میروی و باز میگوئی به زلفش خال ما
گرچه میگونی پریشان ای صبا خوش میروی

واعظا تحسین خود تاکی که خوشها میروم
گر به زودی میروی از پیش ما خوش میروی

ناو کش چون میرود در سینه می گوید دلم
گر از آن مژگانی ای تیر بلا خوش میروی

میروی در جان همه وقتی و می آید خوشم
زآنکه تو آب حیاتی دایما خوش میروی

گر قبا پوشی چو غنچه ور کله هم لاله وار
با کله خوش می برآنی در قبا خوش میروی

گر رود مطرب ببزمی خواند ابیات کمال
هر کرا جانیست گوید مطربا خوش میروی
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۹۷۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۹۷۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.