هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی‌های آفرینش انسان و شگفتی‌های خلقت می‌پردازد. شاعر از آفرینش تن از جان، لب مانند آب حیات، بهشت‌وار بودن سرو خرامان، دهان و زبان شیرین، دندان‌های زیبا، جادوی چشم‌ها، و ترکیب کفر و ایمان در یکجا سخن می‌گوید. همچنین، به قدرت خداوند در آفرینش پادشاهی مانند غیاث‌الدین اشاره می‌کند و آن را قابل تحسین می‌دانند.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، برخی از اشارات مانند ترکیب کفر و ایمان نیاز به شناخت ادبی و فرهنگی دارد که معمولاً در سنین بالاتر حاصل می‌شود.

شمارهٔ ۱۶۵

عجب باشد تن از جان آفریدن
ز گل خورشید تابان آفریدن

میان چشمه خورشید تابان
لبی چون آب حیوان آفریدن

بهشتی بر سر سرو خرامان
برای نزهت جان آفریدن

دهان پسته دادن آدمی را
زبانش شکر افشان آفریدن

میان ذره بی باقوت احمر
ز در سی و دو دندان آفریدن

به زیر غمزه های چشم جادو
هزاران سحر و دستان آفریدن

از روی نازنین و خال مشکین
به یک جا کفر و ایمان آفریدن

از شب بر روز روشن سایه بانی
ز موی و روی جانان آفریدن

عجبتر زین بگویم چیست دانی
چو شاه از نوع انسان آفریدن

غیاث الدین که چون او پادشاهی
نخواهد نیز یزدان آفریدن

تعالی پادشاهی کاو تواند
از انسان مثل ایشان آفریدن
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۶۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۶۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.