هوش مصنوعی: این متن به زیبایی و جذابیت معشوق و تأثیر عمیق عشق به او می‌پردازد. شاعر از لطافت و معنویت معشوق سخن می‌گوید و بیان می‌کند که عشق به او ارزش از دست دادن دل و جان را دارد. همچنین، از جفاها و غم‌های ناشی از این عشق سخن به میان می‌آورد و تأکید می‌کند که حتی جفای معشوق هم شیرین است. در نهایت، شاعر به قدرت معجزه‌آسای معشوق و تأثیر خط و خال او بر جان و جسم اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.

شمارهٔ ۱۷۸

بدین ملاحت و حسن و لطافت و معنی
نه زاده است و نه پرورده مادر دنیی

به عشق روی تو زیبد که دل دهند از دست
به بوی وصل تو شاید که جان کنند فدی

اگر کشند جفا هم جفای همچو تویی
وگر خورند غمی در جهان غمت باری

همه ممالک عالم به خامه بگرفتی
اگر چو صورت خوبت نگاشتی مانی

نمود جزع تو اسرار سحر جادو را
شکست لعل تو ناموس معجز عیسی

خط معتبر ریحان وش تو بر یاقوت
مفرحی ست که بخشد به جان و جسم شفی

بریخت بی گنهی خون خلق غمزه تو
مگر که خط تو دادش بدین خطا فتوی

بریز خون دلی را که در ضمیرش نیست
بجز خلوص هوای خلاصه دنیی
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۷۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۷۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.