قِصۀ طوطیِّ جانْ زین سان بُوَد
کو کسی کو مَحْرمِ مُرغان بُوَد؟

کو یکی مُرغی، ضَعیفی، بی‌گُناه
وَنْدَرونِ او سُلَیمانْ با سپاه؟

چون بِنالَد زارْ بی‌شُکر و گِلِه
اُفْتَد اَنْدَر هفت گَردونْ غُلْغُله

هر دَمَش صد نامه، صد پیک از خدا
یا رَبی زو، شَصْت لَبَّیک از خدا

زَلَّتِ او بِهْ زِ طاعَت نَزدِ حَق
پیشِ کُفرَش جُمله ایمان‌ها خَلَق

هر دَمی او را یکی مِعْراجِ خاص
بر سَرِ تاجَش نَهَد صد تاجِ خاص

صورتش بر خاک و جانْ بر لامَکان
لامَکانی فوقِ وَهْمِ سالِکان

لامَکانی نه که در فَهْم آیَدَت
هر دَمی در وِیْ خیالی زایَدَت

بَلْ مَکان و لامکان در حُکْمِ او
هَمچو در حُکْمِ بهشتی چارْ جو

شَرحِ این کوتَه کُن و رُخْ زین بِتاب
دَمْ مَزَن، وَاللّهُ اَعْلَمْ بِالصَّواب

باز می‌گردیم ما ای دوستان
سویِ مُرغ و تاجر و هِنْدوستان

مَردِ بازرگانْ پَذیرفت این پیام
کو رَسانَد سویِ جِنْس از وِیْ سَلام

«مولوی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir