یک خَلیفه بود در اَیّامِ پیش
کرده حاتِم را غُلامِ جودِ خویش

رایَتِ اِکْرام و جود اَفْراشته
فَقر و حاجَت از جهانْ بَرداشته

بَحْر و دُرّ از بَخشِشَش صاف آمده
دادِ او از قافْ تا قاف آمده

در جهانِ خاکْ ابر و آب بود
مَظْهَرِ بخشایشِ وَهّاب بود

از عَطایَش بَحْر و کان در زَلزَله
سویِ جودَش قافِله بر قافِله

قبلۀ حاجَت دَر و دَروازه‌اَش
رَفته در عالَم به جودْ آوازه‌اَش

هم عَجَم، هم روم، هم تُرک و عَرَب
مانْده از جود و سَخایَش در عَجَب

آبِ حیوان بود و دریایِ کَرَم
زنده گشته هم عَرَب زو، هم عَجَم