هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی از حزین لاهیجی، با مضامینی مانند عشق، ناز و نیاز، وصف طبیعت و انتقاد اجتماعی، به زیبایی احساسات شاعر را بیان می‌کند. شاعر از عشق و دل‌باختگی، ناز معشوق، اسارت عاشق و بی‌وفایی در جامعه سخن می‌گوید.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق عاشقانه و عرفانی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین برخی اشارات اجتماعی و انتقادی نیاز به درک بالاتری از زندگی و روابط انسانی دارد.

شمارهٔ ۱۰۴

در کوچهٔ آن زلف مده راه صبا را
آشفته مکن مشت غبار دل ما را

محروم گلستان نبود مرغ اسیرم
تا سوی قفس راه نبسته ست صبا را

جز ناز تو کز لطف دهد تن به نیازم
با شاهکه دیدهست هم آغوش گدا را؟

مغروری شمع تو به حدّیست که در بزم
پروانهٔ سوزش ندهد بال هما را

گشتند ز حسن تو تسلّی به تجلّی
کوته نظران مهر گرفتند، سها را

خوبان، چه گروهید که با دعوی انصاف
در شهر شما، کس نخرد جنس وفا را

ظالم برسان مژده، گر افتاد گذارت
از کوی کسی کش سر ما نیست، خدا را

پیچیده حزین غلغله در گنبد گردون
از بس که رسا زد نی کلک تو نوا را
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۰۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.