هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه به توصیف زیبایی معشوق و تأثیر عمیق عشق او بر شاعر می‌پردازد. شاعر از دیدار معشوق به وجد آمده و عشق او را مانند بهشت توصیف می‌کند. همچنین، از درد فراق و اشتیاق به دیدار معشوق سخن می‌گوید و تأثیر عشق را بر روح و روان خود بیان می‌دارد.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عاشقانه و عرفانی موجود در شعر ممکن است برای مخاطبان زیر 16 سال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اصطلاحات و تشبیهات به سطحی از بلوغ فکری نیاز دارد تا به درستی درک شود.

شمارهٔ ۱۴۴

ای جنت نقد از رخ زیبای تو ما را
شد دیده بهشتی ز تماشای تو ما را

مست آمدی و تیغ به کف سر طلبیدی
آسایش جان گشت تقاضای تو ما را

هر داغ که از هجر تو اندوخته بودیم
خورشید شد، از طلعت غرای تو ما را

درعشق تو صیقل گری آه سحرخیز
کرد آینهٔ حسن دلارای تو ما را

بی سرو، تذروی نشود زمزمه پرداز
شد ناله رسا از قد رعنای تو ما را

پیداست سرافرازی سرو تو ز آهم
این شعله بلند است ز بالای تو ما را

دانیم ازین شورش عشقی که به دل ریخت
بر باد رود گرد، به صحرای تو ما را
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۴۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۴۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.