هوش مصنوعی: این شعر از حزین لاهیجی، با تصاویر شاعرانه و استعاره‌های عمیق، به توصیف دردها، رنج‌ها و عشق‌های ناکام می‌پردازد. شاعر با استفاده از عناصر طبیعت مانند خار، آبله، برگ‌های خزان و بهار، احساسات درونی خود را بیان می‌کند. همچنین، به مفاهیمی مانند شهیدان، مستی و خرابی اشاره دارد که نشان‌دهنده‌ی عمق غم و اندوه در شعر است.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و استعاره‌های پیچیده‌ی موجود در شعر ممکن است برای مخاطبان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از تصاویر مانند قتل و خون ممکن است برای کودکان مناسب نباشد.

شمارهٔ ۵۱۲

من چشمم و عالم همه خار است ببینید
چشمی که به خارش سر و کار است ببینید

هرگز نشود پی نفس سوخته را گم
دل تا لب من آبله دار است ببینید

از نرگس او دیده وران مست و خرابند
این نشئه که در جام خمار است ببینید

گردیده زره، پوست براندام شهیدان
مژگان کسی دشنه گذار است ببینید

بخشیده خط سبز که، تشریف قبولش؟
این حله که بر دوش بهار است ببینید

هر برگ خزان، دفتر صد رنگ گشاده ست
طراح بهاران به چه کار است ببینید

حاجت به گواهی نبود قتل حزین را
دستی که ز خونش به نگار است ببینید
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۱۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۱۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.