هوش مصنوعی:
این شعر از حزین لاهیجی، غم و اندوه ناشی از هجران و دوری از معشوق را بیان می‌کند. شاعر با استفاده از تصاویر شاعرانه مانند چراغ شب، آه، بلبل، و بوی گل، احساسات عمیق خود را توصیف می‌کند. او از فریب عشوه‌فروشان و درد جگرسوز خود می‌گوید و نشان می‌دهد که تنها عناصر طبیعت مانند نسیم و ایاغ (جام شراب) درد او را درک می‌کنند.
رده سنی:
16+
متن شامل مفاهیم عمیق عاشقانه و غم‌انگیز است که درک آن‌ها به بلوغ عاطفی و شناختی نیاز دارد. همچنین، اشاره به مصرف شراب ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامناسب باشد.
شمارهٔ ۵۲۰
فسانهٔ شب غم را چراغ می فهمد
زبان آه مرا گوش داغ می فهمد
به وصل در غم هجران نشسته بلبل ما
فریب عشوه فروشان باغ می فهمد
به بوی گل نکنم التباس بوی تو را
نسیم پیرهنت را دماغ می فهمد
ز دور، دل به تپیدن دهد چه حال است این
غریب، کوی تو را بی سراغ می فهمد
قدح به لب چو گرفتم، شراب سوخت حزین
حرارت جگرم را ایاغ می فهمد
زبان آه مرا گوش داغ می فهمد
به وصل در غم هجران نشسته بلبل ما
فریب عشوه فروشان باغ می فهمد
به بوی گل نکنم التباس بوی تو را
نسیم پیرهنت را دماغ می فهمد
ز دور، دل به تپیدن دهد چه حال است این
غریب، کوی تو را بی سراغ می فهمد
قدح به لب چو گرفتم، شراب سوخت حزین
حرارت جگرم را ایاغ می فهمد
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۱۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۲۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
