۱۲۹ بار خوانده شده

شمارهٔ ۶۰۶

بر سر زدیم لالهٔ داغی به جای گل
داریم گریه ای که بود خونبهای گل

ما و سرود ناله درد آشنای خوبش
تا کی رسد به خاطر دیر آشنای گل

الفت به ساده لوحی ما خنده می زند
ما تکیه کرده ایم به عهد و وفای گل

ته جرعهٔ شراب صبوحی کشیده است
از جام غنچهٔ تو، لب دلگشای گل

شرح حدیث ناز و نیاز من است و تو
بلبل ترانه ای که سراید برای گل

دوران به کام ماست که مرغان مست را
خوش دولتی ست سایهٔ بال همای گل

چون ابر نوبهار ز تاراج دی، حزین
گریم به های های که خالی ست جای گل
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۰۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۰۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.