آنی که سر از سجدهٔ کوی تو نتافت
نه روم و نه روس

بر قامت عزتت فلک حله نبافت
جز اطلس و توس

مرغ دل ما دانهء وصل تو چشید
امّا به شبی

یکبار کرم کردی و تکرار نیافت
چون تخم خروس