هوش مصنوعی:
شاعر از عشق و رنج‌های ناشی از آن می‌گوید و خود را مانند شمعی توصیف می‌کند که در آتش می‌سوزد اما با این حال، از عشق و زندگی لذت می‌برد.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عاشقانه و تمثیل‌های پیچیده است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، اشاره به رنج و آتش درونی می‌تواند برای سنین پایین سنگین باشد.
شمارهٔ ۱۷۷
تا عشق فکند در دلم تاب چو شمع
یک لمحه ندید دیدهام خواب چو شمع
فریاد ز مشرب سمندر زادم
زآتش رگ جان من خورد آب چو شمع
یک لمحه ندید دیدهام خواب چو شمع
فریاد ز مشرب سمندر زادم
زآتش رگ جان من خورد آب چو شمع
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۷۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۷۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
