۱۱۳ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۷۸

آسوده تویی چو سرو و سوسن در باغ
من سوخته ام به هجرت ای چشم و چراغ

داری دلی از فکر اسیران فارغ
دارم ز غم تو داغ دل بر سر داغ
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۷۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۷۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.