۱۳۷ بار خوانده شده

شمارهٔ ۲۲۰

آن راحت جان و دل شیدایی من
گویا ز خدا خواست جگر خایی من

شب های غمت نگفت چون می گذرد
یک روز نکرد یاد تنهایی من
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۱۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۲۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.