هوش مصنوعی: متن بیانگر ناامیدی و یأس گروهی از مردم است که سال‌ها از افسون و پند دیگران استفاده کرده‌اند اما رنج‌هایشان نه تنها کاهش نیافته، بلکه بیشتر شده است. آن‌ها به این نتیجه رسیده‌اند که بیماری‌شان قابل درمان نیست و هر تلاشی بی‌فایده است. تشبیهاتی مانند ننوشیدن آب دریا و تشنگی که برطرف نمی‌شود، برای بیان این ناامیدی استفاده شده است.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عاطفی است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، موضوع یأس و ناامیدی ممکن است برای سنین پایین‌تر سنگین و نامناسب باشد.

بخش ۱۳۵ - مکرر کردن کافران حجتهای جبریانه را

قوم گفتند ای گُروه این رَنجِ ما
نیست زان رَنجی که بِپْذیرَد دَوا

سال‌ها گفتید زین اَفْسون و پَند
سخت‌تَر می‌گشت زان هر لحظه بَند

گَر دَوا را این مَرَض قابِل بُدی
آخِر از وِیْ ذَرّه‌یی زایل شُدی؟

سُدّه چون شُد آبْ نایَد در جِگَر
گَر خورَد دریا رَوَد جایی دِگَر

لاجَرَم آماس گیرد دست و پا
تشنگی را نَشْکَند آن اِسْتِقا
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:بخش ۱۳۴ - جواب انبیا علیهم السلام مر جبریان را
گوهر بعدی:بخش ۱۳۶ - باز جواب انبیا علیهم السلام ایشان را
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.