۱۱۶ بار خوانده شده

شمارهٔ ۳۰

قامت شده‌ست خم، من دیرینه سال را
باید به روی تیغ تو دید، این هلال را

چرخی که کاست، وقت تمامی، هلال را
کی نقص شان ما ننماید کمال را

مهر خموشیم، سپر زخم ذلت است
با دست رد چه کار لب بی سؤال را؟
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.