۱۴۵ بار خوانده شده

شمارهٔ ۴۲

آمال کوته است ز دنیا بریده را
کی می رسد کفد، غزال رمیده را؟

در رهگذار سیل، بود استوار کوه
وحشت حریف نیست، من آرمیده را

گوش گران، علاج لب یاوه گو کند
این پنبه در خور است دهان دریده را
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.