هوش مصنوعی:
شاعر در این متن به بیان عشق و ستایش معشوق میپردازد و از فراق و درد ناشی از آن سخن میگوید. او از بلندپروازیهای معشوق و تأثیر آن بر خودش گلایه میکند و در نهایت به سکوت و بیان ناتوانی خود در برابر این عشق اشاره مینماید.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عاشقانه و ادبی است که درک آن برای سنین پایینتر دشوار بوده و نیاز به بلوغ فکری و احساسی دارد.
شمارهٔ ۵۴
از سر من چرا کشد، سرو قد تو پای را
خاک ره تو کرده ام، فرق سپهرسای را
شعله به خس نمی کند، اینهمه سرگران وشی
تا به کی از کفم کشی، دامن کبریای را؟
سرمهٔ خامشی دهد، بلبل خوش نوای را
چون به سخن درآورم، خامهٔ مشکسای را
خاک ره تو کرده ام، فرق سپهرسای را
شعله به خس نمی کند، اینهمه سرگران وشی
تا به کی از کفم کشی، دامن کبریای را؟
سرمهٔ خامشی دهد، بلبل خوش نوای را
چون به سخن درآورم، خامهٔ مشکسای را
وزن: مفتعلن مفاعلن مفتعلن مفاعلن (رجز مثمن مطوی مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۳
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.