هوش مصنوعی:
این متن به زیبایی‌های طبیعت و احساسات عمیق انسانی مانند عشق و غم می‌پردازد. با استفاده از استعاره‌هایی مانند 'مستی چشم یار' و 'خواب بهار'، شاعر حالات عاشقانه و تأمل‌برانگیز را به تصویر می‌کشد. همچنین، اشاره‌ای به غمهای پایدار و گنجینه‌های درونی دارد که در ویرانه‌های زندگی پنهان شده‌اند.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عاطفی و فلسفی است که درک آن‌ها ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و مضامین عاشقانه برای نوجوانان کم‌سن‌وسال نامناسب است.
شمارهٔ ۹۶
مستی چشم یار، ز پیمانه خود است
خواب بهار، پردهٔ افسانهٔ خود است
غمهای مایه دار تو از دل نمی رود
این گنج شاهوار، به ویرانهٔ خود است
خواب بهار، پردهٔ افسانهٔ خود است
غمهای مایه دار تو از دل نمی رود
این گنج شاهوار، به ویرانهٔ خود است
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۹۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۹۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
