هوش مصنوعی:
این شعر بیانگر احساسات عمیق و دردآلود شاعر است که از زبان آتشین خود و اشک‌هایش سخن می‌گوید. کلمات او مانند شراره‌های آتش و گل‌های لاله‌ای از درد و رنج هستند. شاعر از شرمساری و رنج‌های خود می‌گوید و احساساتش را با تصاویر پراحساس مانند اشک و خون توصیف می‌کند.
رده سنی:
16+
متن دارای مضامین عمیق احساسی و دردآلود است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و مفاهیم عاطفی سنگین، آن را برای گروه سنی بالاتر مناسب می‌کند.
شمارهٔ ۲۰۰
مکن کاری که حرفی از زبان من برون آید
شراری از لب آتش فشان من برون آید
زبان آتشین خواهد گزید، از شرمساری ها
به دعوی، شمع اگر با استخوان من برون آید
کلامش خون و بویش درد و رنگش لاله گون باشد
گلی کز وادی اشک روان من برون آید
شراری از لب آتش فشان من برون آید
زبان آتشین خواهد گزید، از شرمساری ها
به دعوی، شمع اگر با استخوان من برون آید
کلامش خون و بویش درد و رنگش لاله گون باشد
گلی کز وادی اشک روان من برون آید
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۹۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۰۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
