۱۲۹ بار خوانده شده

شمارهٔ ۲۲۳

زلف سیهش، آتش بیداد برآورد
دود از شکن طرّهٔ شمشاد برآورد

برخاست مرا از قفس سینه صفیری
شور از دل مرغان چمن زاد برآورد

رخساره نمودیّ و مرا مردمک چشم
در دیده سپندی شد و فریاد برآورد
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۲۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۲۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.