سوره فتح دعای نصر دعای توسل

خلاصه و رده بندی سنی

هوش مصنوعی: این متن به بیان احساسات و تفکرات شاعر درباره زندگی، مرگ، و محدودیت‌های جهان مادی می‌پردازد. شاعر از تنگ‌نظری و محدودیت‌های جهان مادی شکایت می‌کند و به این اشاره می‌کند که حتی انبیا و شاهان نیز از این جهان تنگ رهایی یافته‌اند. او به تفاوت بین ظاهر و باطن جهان اشاره می‌کند و از آزادی روح در خواب و رهایی از محدودیت‌های جسمانی سخن می‌گوید.

رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد. همچنین، موضوعاتی مانند مرگ و محدودیت‌های جهان مادی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر سنگین و پیچیده باشد.

من چو آدم بودم اوَّل حَبْسِ کَرْب
پُر شُد اکنون نَسْلِ جانَم شرق و غرب

من گدا بودم دَرین خانه چو چاه
شاه گشتم قَصر باید بَهرِ شاه

قَصرها خود مَر شَهان را مَأْنَس است
مُرده را خانه وْ مَکان گوری بَس است

اَنْبیا را تَنْگ آمد این جهان
چون شَهان رفتند اَنْدَر لامَکان

مُردگان را این جهان بِنْمود فَر
ظاهرش زَفْت و به مَعنی تَنْگ بَر

گَر نبودی تَنْگ این اَفْغان زِ چیست؟
چون دو تا شُد هر کِه در وِیْ بیش زیست؟

در زمانِ خواب چون آزاد شُد
زان مَکان بِنْگَر که جان چون شاد شُد

ظالِم از ظُلْمِ طبیعت باز رَست
مَردِ زندانی زِ فکرِ حَبْس جَست

این زمین و آسْمانِ بَسْ فَراخ
سخت تَنگ آمد به هنگامِ مُناخ

جسمْ بَند آمد فَراخ وسخت تَنگ
خندهٔ او گریه فَخْرش جُمله نَنگ

«مولوی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir