تا کی از عشوه، فریب دل ناکام دهی
جان ستانی گرو بوسه و دشنام دهی

رنجه کن دست، چو با تیغ و کفن آمده ام
گفته بودی که مراد دل ناکام دهی

ساغری نذر من دلشده، بر خاک فشان
ساقیا، می چو به رندان می آشام دهی