هوش مصنوعی:
متن به توصیف حالتی عرفانی و عاشقانه می‌پردازد که در آن فرد مانند پروانه به دور شمع عشق می‌گردد و خود را فدای آن می‌کند. شمع عشق در اینجا نمادی از روشنایی و خوشی است که برخلاف شمع‌های معمولی، نه تنها نمی‌سوزد بلکه نور و گرمای خود را به دیگران می‌بخشد.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.
بخش ۱۸۸ - رسیدن آن عاشق به معشوق خویش چون دست از جان خود بشست
هَمچو گویی سَجْده کُن بر رو و سَر
جانِبِ آن صَدْر شُد با چَشمِ تَر
جُمله خَلْقانْ مُنْتَظِر سَر در هوا
کِشْ بِسوزَد یا بَرآویزَد وِرا
این زمان این اَحْمَقِ یک لَخْت را
آن نِمایَد که زمانْ بَدبَخت را
هَمچو پروانه شَرَر را نور دید
اَحْمَقانه دَر فُتاد از جانْ بُرید
لیکْ شَمعِ عشقْ چون آن شمع نیست
روشن اَنْدَر روشن اَنْدَر روشنی‌ست
او به عَکسِ شمع‌هایِ آتشی‌ست
می‌نِمایَد آتش و جُمله خَوشی‌ست
جانِبِ آن صَدْر شُد با چَشمِ تَر
جُمله خَلْقانْ مُنْتَظِر سَر در هوا
کِشْ بِسوزَد یا بَرآویزَد وِرا
این زمان این اَحْمَقِ یک لَخْت را
آن نِمایَد که زمانْ بَدبَخت را
هَمچو پروانه شَرَر را نور دید
اَحْمَقانه دَر فُتاد از جانْ بُرید
لیکْ شَمعِ عشقْ چون آن شمع نیست
روشن اَنْدَر روشن اَنْدَر روشنی‌ست
او به عَکسِ شمع‌هایِ آتشی‌ست
می‌نِمایَد آتش و جُمله خَوشی‌ست
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:بخش ۱۸۷ - جواب گفتن عاشق عاذلان را وتهدید کنندگان را
گوهر بعدی:بخش ۱۸۹ - صفت آن مسجد کی عاشق‌کش بود و آن عاشق مرگ‌جوی لا ابالی کی درو مهمان شد
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
