بر زلف تو تا باد صبا را گذر افتاد
بس نافۀ چین بر سر هر رهگذر افتاد

بس یوسف دل دید در آن چاه زنخدان
دیوانه دلم بر سَر آنان به سر افتاد

ما را ز سر زلف تو این شیوه خوش آمد
کاشفته چو ما بر سر و پای تو در افتاد

یک حلقه از آن زلف گره گیر گشودند
صد عُقده به کار من بی پا و سر افتاد

دیگر خبر مردم هشیار نپرسد
آن مست که در کوی مغان بی خبر افتاد

تا زلف تو در دست نسیم سحر افتاد
کار من سودا زده زیر و زبر افتاد

«غبار همدانی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir