گفت پیغامبر که مِعْراجِ مرا
نیست بر مِعْراجِ یونُس اِجْتِبا

آنِ من بر چَرخ و آنِ او نِشیب
زان که قُربِ حَق بُرون است از حِساب

قُربْ نه بالا نه پَستی رَفتن است
قُربِ حَق از حَبْسِ هستی رَسْتن است

نیست را چه جایِ بالا است و زیر
نیست را نه زود و نه دور است و دیر

کارگاه و گنجِ حَقْ در نیستی‌ست
غِرِّهٔ هستی چه دانی نیست چیست؟

حاصِل این اِشْکَستِ ایشان ای کیا
می‌نَمانَد هیچ با اِشْکَستِ ما

آن چُنان شادند در ذُلّ و تَلَف
هَمچو ما در وَقتِ اِقْبال و شَرَف

بَرگِ بی‌برگی همه اِقْطاعِ اوست
فَقر و خواریْش اِفْتِخار است و عُلوست

آن یکی گفت اَرْ چُنان است آن نَدید
چون بِخَندید او که ما را بسته دید؟

چون که او مُبْدَل شُده‌ست و شادی‌اَش
نیست زین زندان و زین آزادی‌اَش

پس به قَهْرِ دشمنانْ چون شاد شُد
چون ازین فَتْح و ظَفَر پُر باد شُد؟

شاد شُد جانَش که بر شیرانِ نَر
یافت آسان نُصرت و دستِ ظَفَر

پس بِدانستیم کو آزاد نیست
جُز به دنیا دِلْخوش و دِلْشاد نیست

وَرْنه چون خندد که اَهْلِ آن جهان
بر بَد و نیک‌اَند مُشْفِق مِهْربان؟

این بِمُنگیدند در زیرِ زبان
آن اسیران با هم اَنْدَر بَحثِ آن

تا مُوَکَّل نَشْنَود بر ما جَهَد
خود سُخَن در گوشِ آن سُلطان بَرَد