هوش مصنوعی: در این متن، شاعر از زیبایی‌های طبیعت و انسان‌ها به عنوان آینه‌ای برای دیدن زیبایی‌های درونی خود استفاده می‌کند. او مخاطب را دعوت می‌کند تا با نگاه به زیبایی‌های بیرونی، جمال درونی خود را ببیند و به کمال و اعتدال وجودی خود پی ببرد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن به بلوغ فکری و تجربه زندگی نیاز دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

شمارهٔ ۱۴۵

بیا ز چهره خوبان جمال خود را ببین
ز خط و خال بتان خط و خال خود را بین

ز شکل و هیاءت و رخسار و ابروی خوبان
به بدر خویش نظر کن هلال خود را بین

بیا بعزم تماشا بکاینات نظر
ظهور صورت علم و خیال خود را بین

دلم که هست ترا آینه در او بنگر
اگرچه مثل ندارد ندارد مثال خود را بین

ز اعتدال قد سرو هر پریرویی
بقدر خویش مگر اعتدال خود را بین

بسوی دل نظری کن که حال دل عجب است
ز حال طرفه او طرفه حال خود را بین

بحال چاره گری حسن کامل خود را
نگر در آینه دل کمال خود را بین

بفقر و فاقه و ذل و تواضعش منگر
غنا و عزت و جاه و جلال خود را بین
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۴۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۴۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.