هوش مصنوعی: در این متن، فرشته‌ای از آب با حالت غمگین پیش می‌آید و از زمین می‌خواهد تا اجازه دهد بلایایی مانند زلزله یا سرنگونی مانند قوم لوط بر مردم نازپرورده نازل کند. زمین پاسخ می‌دهد که او به فرمان خداوند آرامش دارد و نمونه‌هایی مانند بلعیدن قارون را یادآوری می‌کند. در پایان، زمین تأکید می‌کند که به کمک فرشته نیازی ندارد و خود آگاهانه این شرایط را ایجاد کرده است.
رده سنی: 15+ این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کهن فارسی نیاز دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و اشاره به داستان‌های تاریخی مانند قوم لوط و قارون، برای مخاطبان کم‌سن‌وسال ممکن است قابل درک نباشد.

بخش ۱۷ - آمدن فرشتهٔ زمین بیاری امام مبین علیه السلام

شد فرشتۀ آب و پیش آمد غمین
خاک بیزان بر سر افراشته زمین

گفت کای نازان بتو جانهای پاک
ای تو مقصود از مزاج آب و خاک

باد از فیض دمت در اهتزاز
آتش از تاب غمت در سوز و ساز

ده اجازت تا زخف اینگروه
افکنم زلزال در صحرا و کوه

یا چو قوم لوط سازم سرنگون
نک زمین بر این سیه بختان دون

گفت شه آوخ که با خود نیستی
باز کن چشم و ببین با کیستی

می ندانی که ز امر کاف و نون
خاکرا من داده ام طبع سکون

شد کلیم از یمن ما صاحب یمین
تا فرو بلعید قارونرا زمین

ما سرشتیم اینجوم از خاک و آب
زان بر آمد نام بایم بوتراب

ایفرشته ما یمین داوریم
ما کجا محتاج عون و یاوریم

من بعمداً خود بر این دریا زدم
پای بر دنیا و مافیها زدم

رو بهل تا آب او خاکم برد
پاک سوی عالم پاکم برد
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۱۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:بخش ۱۶ - آمدن فرشتهٔ آب بجهه یاری
گوهر بعدی:بخش ۱۸ - آمدن فرشتهٔ ابر بجهه یار
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.