شد فرشتۀ آب و پیش آمد غمین
خاک بیزان بر سر افراشته زمین

گفت کای نازان بتو جانهای پاک
ای تو مقصود از مزاج آب و خاک

باد از فیض دمت در اهتزاز
آتش از تاب غمت در سوز و ساز

ده اجازت تا زخف اینگروه
افکنم زلزال در صحرا و کوه

یا چو قوم لوط سازم سرنگون
نک زمین بر این سیه بختان دون

گفت شه آوخ که با خود نیستی
باز کن چشم و ببین با کیستی

می ندانی که ز امر کاف و نون
خاکرا من داده ام طبع سکون

شد کلیم از یمن ما صاحب یمین
تا فرو بلعید قارونرا زمین

ما سرشتیم اینجوم از خاک و آب
زان بر آمد نام بایم بوتراب

ایفرشته ما یمین داوریم
ما کجا محتاج عون و یاوریم

من بعمداً خود بر این دریا زدم
پای بر دنیا و مافیها زدم

رو بهل تا آب او خاکم برد
پاک سوی عالم پاکم برد