هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و غزل‌گونه، به زیبایی‌های معشوق و تأثیرات عشق و جمال او بر دل عاشق می‌پردازد. با استفاده از استعاره‌هایی مانند ابرو، مژه، چشمان فتنه‌انگیز، و زلفِ پیچیده، شاعر احساسات عمیق خود را بیان می‌کند. همچنین، اشاره‌هایی به رنج‌های عشق و نگرانی از پیامدهای آن وجود دارد.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عمیق عاشقانه و استعاره‌های ادبی است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، برخی از مضامین مانند رنج عشق و احساسات پیچیده، مناسب سنین بالاتر است.

شمارهٔ ۱۰۴

خم ابروی تو تا با مژه پیوست بهم
داد چین تا بختا تیر و کمان دست بهم

اینهمه خون دل خلق دلیرانه مریز
عاقبت سیل شود قطره چو پیوست بهم

نیست در ملک دل امروز بجز دست تو دست
که سر زلف تودست همه را بست بهم

چشمت از فتنه نیاساید و آخر ترسم
که جهانرا زند این ترک سیه مست بهم

غمزه خون دل هر صید که در شیشه گرفت
زلف او باز شد و یکسره بشکست بهم

مشت موئی و دو صد سلسله دل پیش درو
الله الله بچه سان بافته این شست بهم

گرد چشمت چه بلائی است که تامینگری
حشم نازو فسون داده همی دست بهم

نیّر آمادۀ تاراج دل ویران باش
زآنخط و خال و لب و زلف که بنشست بهم
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۰۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.