هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه از عشق و اشتیاق به معشوق سخن می‌گوید. شاعر از بوی زلف معشوق، نسیم جان‌بخش، و نشانه‌های عشق می‌گوید و رنج هجران و اشتیاق وصال را بیان می‌کند. همچنین، از تأثیرات عمیق عشق بر جان و دل سخن می‌راند.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عاشقانه و احساسی عمیق است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، درک برخی از استعاره‌ها و تشبیهات ادبی نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.

شمارهٔ ۷۶

صبا ز زلف تو بویی به عاشقان آورد
نسیم آن به تن رفته باز جان آورد

هزار جان سزد از مژده گر به باد دهند
که نزد دلشدگان بوی دلستان آورد

خبر ز چین سر زلف مشکبوی تو داد
صبا چو از دل گمگشته ام نشان آورد

اگر نه جان عزیزی چرا دمی بی تو
به کام دل نفسی بر نمی توان آورد

دلم ز لطف تو رمزی به گوش جان می گفت
ز شوق مردم چشم آب در دهان آورد

هزار بوسه لبم زد ز شوق بر دهنم
از آن که نام دهان تو بر زبان آورد

ز وصل تو کمرت همچو من به هیچ برست
وگرچه با تو پدر دست در میان آورد

ز اشک چهره من هست دشت رود آور
عجب نباشد اگر باد زعفران آورد

به دست هجر تو بر جان بی قرارم زد
هر آن خدنگ که ایّام در کمان آورد

کسی به حضرت تو قرب یافت همچو جلال
که روی خود به سوی راست ترجمان آورد
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۷۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۷۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.