هوش مصنوعی: این متن شعری است که به موضوعات عشق، وفاداری، جفا، و رنج‌های عاشقانه می‌پردازد. شاعر از یاران وفادار و سست‌عهد، نیش و نوش عشق، و تأثیر زیبایی معشوق بر دل‌های خسته سخن می‌گوید. همچنین، اشاراتی به مفاهیم معنوی مانند ثواب، دعا، و ذکر خداوند دارد. در نهایت، شاعر از جدایی و جفا اظهار ناراحتی می‌کند و امیدوار است که دلش از بند رها شود.
رده سنی: 16+ متن شامل مفاهیم عمیق عاشقانه و گاهی اشارات عرفانی است که درک آن‌ها ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد. همچنین، برخی از ابیات نیاز به سطحی از بلوغ عاطفی و فکری دارند.

شمارهٔ ۱۱۳

گرچه یاران وفادار جفا نیز کنند
سست عهدان جفاکار وفا نیز کنند

بر دل خسته دلان نیش زنند از غمزه
لیکن از نوش لب لعل دوا نیز کنند

حلق این تشنه دل خسته به آبی دریاب
کاین ثوابی ست که از بهر خدا نیز کنند

ذکر حسن تو به تنها نکنند اهل نظر
در سراپرده قدس اهل صفا نیز کنند

نه سر زلف تو شوریده لقب دارد و بس
کاین حدیثی ست که از طالع ما نیز کنند

گر ببینند خم ابروی محراب وشت
اهل دل فاتحه خوانند و دعا نیز کنند

مکن آهنگ جدایی که خود اجرام فلک
دوستان را به هم آرند و جدا نیز کنند

با مَنَت گر سر مهر است مکن قصد جفا
مهربانان نپسندند که جفا نیز کنند

دلم از بند برون آر و به من بازفرست
کاین شکاری ست که گیرند و رها نیز کنند

تیر تو نیست خطا گرچه که تیراندازان
بر هدف تیر نشانند و خطا نیز کنند

کی به بالا و عذار تو رسد گر صد سال
سرو و گل نشو نمایند و نما نیز کنند

پیش او عیب نباشد که رود ذکر جلال
نزد شاهان جهان یاد گدا نیز کنند
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.