هوش مصنوعی:
این متن شعری عرفانی است که در آن شاعر از خداوند می‌خواهد تا او را به درک حقیقت و عشق الهی رهنمون کند. شاعر از قدرت کلمات و نقش‌های خیالی سخن می‌گوید و بیان می‌کند که عقل و تدبیر انسان در برابر عشق الهی ناتوان است. او بر این باور است که معشوق حقیقی در عدم (فنا) یافت می‌شود و نه در موجودات مادی.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با مفاهیم دینی و عرفانی دارد. بنابراین، برای سنین پایین‌تر ممکن است قابل درک نباشد.
بخش ۱۵ - مناجات
ای خدایِ بی‌نَظیر ایثار کُن
گوش را چون حَلْقه دادی زین سُخُن
گوشِ ما گیر و بِدان مَجْلِس کَشان
کَزْ رَحیقَت می‌خورند آن سَرخوشان
چون به ما بویی رَسانیدی ازین
سَرمَبَند آن مَشک را ای رَبّ دین
از تو نوشَند اَرْ ذُکورَند اَرْ اِناث
بی‌دَریغی در عَطا یا مُسْتَغاث
ای دُعا ناگفته از تو مُسْتَجاب
داده دل را هر دَمی صد فَتْحِ باب
چند حرفی نَقْش کردی از رُقوم
سنگها از عشقِ آن شُد هَمچو موم
نونِ اَبرو صادِ چَشم و جیمِ گوش
بَر نوشتی فِتْنهٔ صد عقل و هوش
زان حروفت شد خرد باریک‌ریس
نسخ می‌کن ای ادیب خوش‌نویس
دَر خورِ هر فکرْ بَسته بر عَدَم
دَم به دَم نَقْشِ خیالی خوش رَقَم
حَرف‌هایِ طُرْفه بر لَوْح خیال
بَر نوشته چَشم و عارِض خَدّ و خال
برعَدَم باشم نه بر موجودْ مَست
زانک معشوقِ عَدَم وافی‌تَر است
عقل را خَط خوانِ آن اَشْکال کرد
تا دَهَد تَدبیرها را زان نَوَرد
گوش را چون حَلْقه دادی زین سُخُن
گوشِ ما گیر و بِدان مَجْلِس کَشان
کَزْ رَحیقَت می‌خورند آن سَرخوشان
چون به ما بویی رَسانیدی ازین
سَرمَبَند آن مَشک را ای رَبّ دین
از تو نوشَند اَرْ ذُکورَند اَرْ اِناث
بی‌دَریغی در عَطا یا مُسْتَغاث
ای دُعا ناگفته از تو مُسْتَجاب
داده دل را هر دَمی صد فَتْحِ باب
چند حرفی نَقْش کردی از رُقوم
سنگها از عشقِ آن شُد هَمچو موم
نونِ اَبرو صادِ چَشم و جیمِ گوش
بَر نوشتی فِتْنهٔ صد عقل و هوش
زان حروفت شد خرد باریک‌ریس
نسخ می‌کن ای ادیب خوش‌نویس
دَر خورِ هر فکرْ بَسته بر عَدَم
دَم به دَم نَقْشِ خیالی خوش رَقَم
حَرف‌هایِ طُرْفه بر لَوْح خیال
بَر نوشته چَشم و عارِض خَدّ و خال
برعَدَم باشم نه بر موجودْ مَست
زانک معشوقِ عَدَم وافی‌تَر است
عقل را خَط خوانِ آن اَشْکال کرد
تا دَهَد تَدبیرها را زان نَوَرد
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۱۲
۱۲۵۸
حمایت مالی از گوهرین
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:بخش ۱۴ - انکار اهل تن غذای روح را و لرزیدن ایشان بر غذای خسیس
گوهر بعدی:بخش ۱۶ - تمثیل لوح محفوظ و ادراک عقل هر کسی از آن لوح آنک امر و قسمت و مقدور هر روزهٔ ویست هم چون ادراک جبرئیل علیه‌السلام هر روزی از لوح اعظم عقل مثال جبرئیلست و نظر او به تفکر به سوی غیبی که معهود اوست در تفکر و اندیشهٔ کیفیت معاش و بیرون شو کارهای هر روزینه مانند نظر جبرئیلست در لوح و فهم کردن او از لوح
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
