هوش مصنوعی:
این متن به تمثیل و تشبیهاتی از زندگی انسان‌ها و انتخاب‌هایشان می‌پردازد. در بخش اول، قومی را توصیف می‌کند که به دنبال هدفی اشتباه می‌روند و در نهایت متوجه گمراهی خود می‌شوند. در بخش دوم، غواصانی را توصیف می‌کند که هر کدام به دنبال گوهرهای متفاوتی هستند و در نهایت ارزش واقعی کشف می‌شود. در بخش سوم، پروانه‌هایی را توصیف می‌کند که به دور شمعی می‌چرخند و برخی می‌سوزند، در حالی که برخی دیگر از نور آن بهره‌مند می‌شوند. این متن به طور کلی به موضوعات انتخاب، گمراهی، ارزش‌های واقعی و عواقب تصمیمات انسان‌ها می‌پردازد.
رده سنی:
16+
این متن شامل مفاهیم عمیق فلسفی و اخلاقی است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد. همچنین، استفاده از تمثیل‌های پیچیده و تشبیهات ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.
بخش ۱۷ - تمثیل روشهای مختلف و همتهای گوناگون به اختلاف تحری متحریان در وقت نماز قبله را در وقت تاریکی و تحری غواصان در قعر بحر
هَمْچو قومی که تَحَرّی می‌کُنند
بر خیالِ قِبْله سویی می‌تَنَند
چون که کعبه رو نِمایَد صُبحگاه
کَشف گردد که کِه گُم کرده‌ست راه؟
یا چو غَوّاصان به زیرِ قَعْرِ آب
هر کسی چیزی هَمی‌چینَد شِتاب
بر امیدِ گوهر و دُرّ ثَمین
توبْره پُر می‌کُنند از آن و این
چون بَر آیَند از تَکِ دریایِ ژَرْف
کَشف گردد صاحِب دُرّ شِگَرف
وان دِگَر که بُرد مُرواریدِ خُرد
وآن دِگر که سَنگ‌ریزه وْ شَبّه بُرد
هکَذی یَبْلُوهُمُ بِالسّاهِرَه
فِتْنَةٌ ذاتُ افْتِضاحٍ قاهِرَه
هم‌چُنین هر قَوْم چون پَروانِگان
گِردِ شمعی پَرزَنان اَنْدَر جهان
خویشتن بر آتشی بَرمی‌زَنَند
گِردِ شمعِ خود طَوافی می‌کُنند
بر امیدِ آتشِ موسیّ بَخت
کَزْ لَهیبَش سَبزتَر گردد درخت
فَضْلِ آن آتش شنیده هر رَمه
هر شَرَر را آن گُمان بُرده همه
چون بَرآید صُبح دَم نورِ خُلود
وا نِمایَد هر یکی چه شمع بود
هر کِه را پَر سوخت زان شمع ظَفَر
بِدْهَدَش آن شمعِ خوش هشتاد پَر
جَوْقِ پروانه‌یْ دو دیده دوخته
مانْده زیرِ شمعِ بَد پَر سوخته
می‌طَپَد اَنْدَر پَشیمانیّ و سوَزْ
می‌کُند آه از هوایِ چَشمْ‌دوز
شمعِ او گوید که چون من سوختم
کِی ترا بِرْهانَم از سوز و سِتَم؟
شمعِ او گریان که من سَرسوخته
چون کُنم مَر غیر را اَفْروخته؟
بر خیالِ قِبْله سویی می‌تَنَند
چون که کعبه رو نِمایَد صُبحگاه
کَشف گردد که کِه گُم کرده‌ست راه؟
یا چو غَوّاصان به زیرِ قَعْرِ آب
هر کسی چیزی هَمی‌چینَد شِتاب
بر امیدِ گوهر و دُرّ ثَمین
توبْره پُر می‌کُنند از آن و این
چون بَر آیَند از تَکِ دریایِ ژَرْف
کَشف گردد صاحِب دُرّ شِگَرف
وان دِگَر که بُرد مُرواریدِ خُرد
وآن دِگر که سَنگ‌ریزه وْ شَبّه بُرد
هکَذی یَبْلُوهُمُ بِالسّاهِرَه
فِتْنَةٌ ذاتُ افْتِضاحٍ قاهِرَه
هم‌چُنین هر قَوْم چون پَروانِگان
گِردِ شمعی پَرزَنان اَنْدَر جهان
خویشتن بر آتشی بَرمی‌زَنَند
گِردِ شمعِ خود طَوافی می‌کُنند
بر امیدِ آتشِ موسیّ بَخت
کَزْ لَهیبَش سَبزتَر گردد درخت
فَضْلِ آن آتش شنیده هر رَمه
هر شَرَر را آن گُمان بُرده همه
چون بَرآید صُبح دَم نورِ خُلود
وا نِمایَد هر یکی چه شمع بود
هر کِه را پَر سوخت زان شمع ظَفَر
بِدْهَدَش آن شمعِ خوش هشتاد پَر
جَوْقِ پروانه‌یْ دو دیده دوخته
مانْده زیرِ شمعِ بَد پَر سوخته
می‌طَپَد اَنْدَر پَشیمانیّ و سوَزْ
می‌کُند آه از هوایِ چَشمْ‌دوز
شمعِ او گوید که چون من سوختم
کِی ترا بِرْهانَم از سوز و سِتَم؟
شمعِ او گریان که من سَرسوخته
چون کُنم مَر غیر را اَفْروخته؟
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۱۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:بخش ۱۶ - تمثیل لوح محفوظ و ادراک عقل هر کسی از آن لوح آنک امر و قسمت و مقدور هر روزهٔ ویست هم چون ادراک جبرئیل علیه‌السلام هر روزی از لوح اعظم عقل مثال جبرئیلست و نظر او به تفکر به سوی غیبی که معهود اوست در تفکر و اندیشهٔ کیفیت معاش و بیرون شو کارهای هر روزینه مانند نظر جبرئیلست در لوح و فهم کردن او از لوح
گوهر بعدی:بخش ۱۸ - تفسیر یا حسرة علی العباد
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
