هوش مصنوعی: این شعر از حافظ، درد و رنج عاشقانه، بی‌تابی در عشق، و احساس بی‌پناهی و تنهایی را بیان می‌کند. شاعر از دل سوخته، نگاه سوزان معشوق، و بی‌قراری در فراق می‌گوید و احساسات خود را با تصاویری مانند حباب، شیشه خالی، و سراب توصیف می‌کند.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه، همراه با استعاره‌های پیچیده، برای درک بهتر نیاز به بلوغ فکری و تجربه احساسی دارد. همچنین، برخی مضامین مانند اندوه و تنهایی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر سنگین باشد.

شمارهٔ ۱۴

در خون جگر همچو حباب است دل ما
از نیم نفس آه خراب است دل ما

ما تاب تف شعله رخسار نداریم
از یک نگه گرم کباب است دل ما

تا از نظر مرحمت یار فتادیم
چون شیشه خالی ز شراب است دل ما

آمد به نشان تیر تو چندان که تو گویی
در زیر پر و بال عقاب است دل ما

ای شوخ در آن شهر که دلدار تو باشی
ار کثرت دل در چه حباب است دل ما

آسوده ز طوفان و کناریم در این بحر
مانند صدف در ته آب است دل ما

داریم نمود و اثر از بود نداریم
در بادیه مانند سراب است دل ما

ره دور و رفیقان همه رفتند به منزل
فریاد که شد روز و به خواب است دل ما

قصاب صد افسوس که در پرده غلفت
عمریست که در زیر نقاب است دل ما
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.