هوش مصنوعی: این شعر بیانگر احساسات شاعر در برابر سختی‌های زندگی و تسلیم شدن در برابر آن‌هاست. شاعر با وجود مشکلات و گرفتاری‌ها، به عشق و ایمان خود به دوست (معشوق یا خدا) پناه می‌برد و از دشمنان و سختی‌ها نمی‌هراسد. او از اسارت در زندگی روزمره و عادت به رنج‌ها سخن می‌گوید، اما در عین حال، با داشتن عشق و ایمان، احساس سرفرازی و امنیت می‌کند. شاعر همچنین به بی‌نیازی از لطف دیگران و تکیه بر لطف معشوق اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و استفاده از استعاره‌های پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از مضامین مانند اسارت در زندگی و رنج‌های وجودی نیاز به بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۲۸

کی ز جور دهر کم فرصت الم داریم ما
چون تو را داریم از دشمن چه غم داریم ما

ما اسیران با گرفتاری ز بس خو کرده‌ایم
هر کجا در خاک دامی نیست رم داریم ما

کم مبادا از سر ما نقش داغ و مد آه
سرفرازی‌ها از این چتر و علم داریم ما

هست تا اشک ندامت ایمن‌ایم از سوختن
بیم ز آتش نیست تا دیده نم داریم ما

خانه بردوشان در این دریا به‌هم پیوسته‌اند
دست همچون موج در آغوش هم داریم ما

قطره‌ای تا از می شوق تو باشد در ایاغ
کافریم ار آرزوی جام جم داریم ما

تا که چون قصاب مستغنی شدیم از لطف دوست
کی نظر دیگر به ارباب کرم داریم ما
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.