هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه و پر از تصاویر شاعرانه است که از عناصر طبیعت مانند دریا، صدف، گوهر و طوفان برای توصیف احساسات عاشقانه و تأثیرات عمیق عشق استفاده می‌کند. شاعر با به‌کارگیری استعاره‌های زیبا، تأثیر نگاه معشوق و زیبایی‌های او را بر دل عاشق به تصویر می‌کشد.
رده سنی: 16+ این متن دارای مضامین عاشقانه و استفاده از استعاره‌های پیچیده است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از تصاویر و مفاهیم به سطحی از بلوغ فکری و ادبی نیاز دارند.

شمارهٔ ۳۶

دعوی لبت دمی که به مرجان کند در آب
جای گهر به چشم صدف جان کند در آب

چشمت اگر ز بند صورت فتد به بحر
دلی ز یک نگاه چه طوفان کند در آب

روشن کنند از تو صدف‌ها چراغ دل
عکس رخت چو عزم چراغان کند در آب

دریا زند چو فاخته از بال موج پر
سرو قدت چو جلوه مستان کند در آب

چون بگذرد حدیث تو امشب به روی بحر
شورش حباب را چو نمکدان کند در آب

نه جرعه‌ای به خسته‌دلان ده چو می خوری
بس درد را که لعل تو درمان کند در آب

بی دام نیم قطره نماند در این محیط
زلفت گهی که سلسله‌جنبان کند در آب

دارد یگانه گوهر مقصود را به کف
خود را شناوری که به قربان کند در آب

قصاب از جگر کشی آهی که چون حباب
خوبست خانمان تو ویران کند در آب
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.