هوش مصنوعی: این شعر از عشق و رنج‌های ناشی از آن سخن می‌گوید. شاعر از بی‌قراری، بی‌خوابی، و اضطراب ناشی از عشق می‌نالد و از دست دادن صبر، هوش، جان و خواب را توصیف می‌کند. او عشق را به دریایی تشبیه می‌کند که در آن دل مانند ناخدا، اشک مانند آب دریا، و نفس مانند لنگر است. همچنین، شاعر از پریشانی و آشفتگی روحی خود می‌گوید و عاشق را به قصابی تشبیه می‌کند که بر طفلی بی‌گناه ستم روا می‌دارد.
رده سنی: 16+ متن حاوی مضامین عمیق عاشقانه و رنج‌های روحی است که درک آن برای نوجوانان کم‌سال ممکن است دشوار باشد. همچنین، برخی تشبیهات مانند 'عاشقی قصاب بر طفلی' ممکن است برای مخاطبان جوانتر نامناسب باشد.

شمارهٔ ۳۸

دارم از دست تو شب تا صبح با چشمی پر آب
ناله همدم، باده خون، مطرب فغان، راحت عذاب

روز بر من چار چیز از عشق می‌آرد هجوم
صبح محنت، ظهر ماتم، عصر غم، شام اضطراب

چار چیز از چابر عضوم برده‌ای از یک نگاه
صبر از دل، هوش از سر، جان ز تن، از دیده خواب

عشق در بحری مرا افکند ای یاران که هست
ناخدا دل، آب خون، لنگر نفس، کشتی حباب

همچو زلفش از پریشان‌خاطری‌ها داده‌ام
دل به سودا، سر به زانو، رخ به آتش، تن به تاب

عاشقی قصاب بر طفلی که می‌داند هنوز
ظلم راحت، دوست دشمن، نیک بد، کشتن ثواب
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.