هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی، بیانگر احساسات عمیق شاعر نسبت به معشوق است. او از یاد معشوق به عنوان مونس شب‌های تاریک و داغ او به عنوان گل همیشه‌بهار دلش یاد می‌کند. شاعر از عشق به عنوان شکارگاه دل و از فداکاری در راه معشوق به عنوان قمار دل سخن می‌گوید. او معشوق را آینه‌دار دل خود می‌داند و از آرزوهای بی‌شمار خود در دریای دل می‌گوید. شعر با تصاویر زیبا و استعاره‌های عمیق، حالات عاشقانه و عرفانی شاعر را به تصویر می‌کشد.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عمیق عاشقانه و عرفانی است که درک آن برای مخاطبان زیر 16 سال ممکن است دشوار باشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های پیچیده، نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد که معمولاً در این سنین به دست می‌آید.

شمارهٔ ۶۷

یاد تو مونس شب تار دل من است
داغت گل همیشه بهار دل من است

چرخی که نه رواق فلک زیر بال او است
در صیدگاه عشق شکار دل من است

گشتن شهید تیغ تو نقشی است بر مراد
جان باختن به خصم قمار دل من است

هر تار زلف مرغ دلم را شد آشیان
هر حلقه‌ای ز دام حصار دل من است

پیدا است از صفای رخش عکس راز من
رخسار یار آینه‌دار دل من است

چندین هزار آرزو اینجا است در شنا
گویی میان بحر کنار دل من است

چون قد کشید آه مرا خرم است باغ
چون چشمه کرد داغ بهار دل من است

قصاب طی مرحله‌ام تا طپیدن است
خون خوردن مدام مدار دل من است
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.